Ο Αμερικανός βιομήχανος Henry Ford πατεντάρισε ένα πλαστικό αυτοκίνητο σαν σήμερα το 1942
Ευρεσιτεχνία πλαστικού πλαισίου αυτοκινήτου |
Ο Henry Ford έβαλε κατ αρχάς τον Eugene Turenne Gregorie του τμήματος σχεδιασμού του να κατασκευάσει το αυτοκίνητο σόγιας που οδήγησε στην πατέντα της 13 Ιανουαρίου 1942. που είναι επιφορτισμένος με την κατασκευή. Τελικά δεν ήταν ικανοποιημένος με το προτεινόμενο σχέδιο και έδωσε το έργο στο εργαστήριο σόγιας στο Greenfield Village.
Ο υπεύθυνος εκεί ήταν ο Lowell Overly, ο οποίος είχε ένα υπόβαθρο στο εργαλείο και στο σχέδιο. Το τελειωμένο πρωτότυπο παρουσιάστηκε το 1941 στο φεστιβάλ Dearborn Days στο Dearborn, Michigan. Παρουσιάστηκε επίσης στην Michigan State Fair Grounds το ίδιο έτος.
Λόγω του Β Παγκοσμίου Πολέμου, όλη η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία μειώθηκε σημαντικά και το πείραμα του πλαστικού αυτοκινήτου ουσιαστικά σταμάτησε. Μέχρι το τέλος του πολέμου η ιδέα του πλαστικού αυτοκινήτου έπεσε στη λήθη. Σύμφωνα με τον Lowell Overly, το πρωτότυπο αυτοκίνητο καταστράφηκε από τον Gregorie.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι η Ford επένδυσε εκατομμύρια δολάρια σε έρευνα για την ανάπτυξη του πλαστικού αυτοκινήτου χωρίς αποτέλεσμα. Ανακήρυξε ότι θα «αναπτύξει αυτοκίνητα από το έδαφος» - ωστόσο δεν συνέβη ποτέ, παρόλο που είχε πάνω από 12.000 στρέμματα σόγιας για πειραματισμό. Ορισμένες πηγές λένε ακόμη ότι το Σόγια δεν ήταν κατασκευασμένο από σόγια - αλλά από φαινολικό πλαστικό, ένα εκχύλισμα λιθανθρακόπισσας. Μια εφημερίδα αναφέρει ακόμη ότι όλες οι έρευνες της Ford παρείχαν μόνο σαντιγύ ως τελικό προϊόν.
Το Μουσείο Henry Ford δίνει τρεις λόγους για την απόφαση της Ford να κατασκευάσει ένα πλαστικό αυτοκίνητο, το πλαστικό αυτοκίνητο από σόγια.
- Η Ford προσπαθούσε να ενσωματώσει τη βιομηχανία στη γεωργία.
- Η Ford υποστήριξε ότι το πλαστικό θα έκανε τα αυτοκίνητα αυτά ασφαλέστερα από τα κανονικά μεταλλικά αυτοκίνητα.
- Η Ford επιθυμούσε να κάνει το νέο πλαστικό, υλικό αντικατάστασης των μετάλλων που χρησιμοποιούνται στα κανονικά αυτοκίνητα. Ένα πλευρικό όφελος θα ήταν η χαλάρωση της έλλειψης μετάλλου κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Το πλαίσιο αυτού του αυτοκινήτου ήταν κατασκευασμένο από σωληνωτό χάλυβα, στο οποίο προσαρτήθηκαν περίπου δεκατέσσερις πλαστικές πλάκες, που λέγεται ότι ήταν "μόνο ένα τέταρτο της ίντσας (6 mm) πάχους." Τα παράθυρα ήταν κατασκευασμένα από ακρυλικά φύλλα. Όλα αυτά οδήγησαν σε μείωση του βάρους από 2500 λίβρες για ένα τυπικό αυτοκίνητο σε 1900 λίβρες, μείωση του βάρους περίπου 25 τοις εκατό.
Τα ακριβή συστατικά του πλαστικού δεν είναι γνωστά δεδομένου ότι δεν υπήρχαν αρχεία που να τηρούν για το πλαστικό. Η εικασιολογία λέει ότι ήταν ένας συνδυασμός σόγιας, σιταριού, κάνναβης, λίνου και ραμί. Ο Lowell Overly, το άτομο που είχε την μεγαλύτερη επιρροή στη δημιουργία του αυτοκινήτου, λέει ότι ήταν "... σπόροι σόγιας σε φαινολική ρητίνη με φορμαλδεΰδη που χρησιμοποιήθηκε για τον εμποτισμό".
Από τη: Royal Society of Chemistry (RSC)
Εικόνα: By U.S. Patent Office - http://www.google.com/patents?id=jkRlAAAAEBAJ&pg=PA1&dq=%22Henry+Ford%22+%2B1942+%2Bvehicle&source=gbs_selected_pages&cad=2#v=onepage&q=%22Henry%20Ford%22%20%2B1942%20%2Bvehicle&f=false, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=14789659
Εικόνα: By U.S. Patent Office - http://www.google.com/patents?id=jkRlAAAAEBAJ&pg=PA1&dq=%22Henry+Ford%22+%2B1942+%2Bvehicle&source=gbs_selected_pages&cad=2#v=onepage&q=%22Henry%20Ford%22%20%2B1942%20%2Bvehicle&f=false, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=14789659