Ο Ελβετός φυσικός Raoul-Pierre Pictet έφτιαξε υγρό οξυγόνο για πρώτη φορά σαν σήμερα το 1877
Συγκομιδή πάγου στη Μασαχουσέτη , 1852, που δείχνει την σιδηροδρομική γραμμή στο παρασκήνιο, που χρησιμοποιείται για τη μεταφορά του πάγου. |
Το υγρό οξυγόνο παρέχεται στα νοσοκομεία για μετατροπή σε αέριο για ασθενείς με προβλήματα αναπνοής και το υγρό άζωτο χρησιμοποιείται στην ιατρική για την κρυοχειρουργική και στην σπερματέγχυση για να παγώνουν και διατηρούν το σπέρμα.
Η υγροποίηση του ηλίου (υγρό ήλιον: He) με τον κύκλο Hampson-Linde οδήγησε σε βραβείο Νόμπελ για τον Heike Kamerlingh Onnes το 1913. Σε πίεση περιβάλλοντος το σημείο βρασμού του υγροποιημένου ηλίου είναι 4,22 K (-268,93 °C). Κάτω από 2.17 °K υγρό το υγρό ήλιον γίνεται υπερρευστό (Βραβείο Νόμπελ 1978, Πιότρι Καπίτσας ) και παρουσιάζει χαρακτηριστικές ιδιότητες όπως η θερμική αγωγιμότητα μέσω του δεύτερου ήχου , το μηδενικό ιξώδες και το φαινόμενο της κρήνης μεταξύ άλλων.
Η υγροποίηση των αερίων είναι μια περίπλοκη διαδικασία που χρησιμοποιεί διάφορες συμπίεσεις και εκτονώσεις για να επιτύχει υψηλές πιέσεις και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, χρησιμοποιώντας, για παράδειγμα, turboexpanders .
Η υγροποίηση του αέρα χρησιμοποιείται για την παραγωγή αζώτου , οξυγόνου και αργού και άλλων ατμοσφαιρικών ευγενών αερίων με διαχωρισμό των συστατικών του αέρα με κλασματική απόσταξη σε μία μονάδα κρυογονικού διαχωρισμού αέρα .
Από τη: Royal Society of Chemistry (RSC)
Εικόνα: By Anonymous - Gleason's Drawing Room Companion, 1852, p.37, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=19273972
Εικόνα: By Anonymous - Gleason's Drawing Room Companion, 1852, p.37, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=19273972