Ο Γάλλος γεωλόγος και ορυκτολόγος Alexandre-Emile Béguyer de Chancourtois γεννήθηκε σαν σήμερα το 1820
 |
| Ο Τελουρικός πίνακας του de Chancourtois. Ένας πρώιμος περιοδικός πίνακας |
Ο Alexandre-Émile Béguyer de Chancourtois (20 Ιανουαρίου 1820 - 14 Νοεμβρίου 1886) ήταν γάλλος γεωλόγος και ορυκτολόγος, ο οποίος ήταν ο πρώτος που τακτοποίησε τα χημικά στοιχεία κατά σειρά ατομικών βαρών , το έκανε το 1862. Ο De Chancourtois δημοσίευσε μόνο το άρθρο του, αλλά δεν δημοσίευσε το πραγματικό γράφημά του με την παράτυπη ρύθμιση. Αν και η έκδοσή του ήταν σημαντική, αγνοήθηκε από τους χημικούς, όπως καταγράφτηκε από τους γεωλόγους.
Το 1862, δύο χρόνια πριν ο John Alexander Reina Newlands δημοσίευσε την ταξινόμηση των στοιχείων, ο de Chancourtois δημιούργησε ένα πλήρως λειτουργικό και μοναδικό σύστημα ταξινόμησης των χημικών στοιχείων. Η προτεινόμενη ταξινόμηση των στοιχείων βασίστηκε στις νεότερες τιμές των ατομικών βαρών που βρήκε ο Stanislao Cannizzaro το 1858. Ο De Chancourtois επινόησε ένα γράφημα σε έναν κύλινδρο τον οποίο ονόμαζε (tellurique ή Telluric) τελουρική έλικα επειδή το τελλούριο ήταν το στοιχείο στη μέση του γραφήματος. Ο De Chancourtois διέταξε τα στοιχεία κατά αυξανόμενο ατομικό βάρος και με τα παρόμοια στοιχεία παρατάσσονται κατακόρυφα στην ίδια στήλη.
Ο AEB de Chancourtois σχεδίασε τα ατομικά βάρη στην επιφάνεια ενός κυλίνδρου με περιφέρεια 16 μονάδων, το κατά προσέγγιση ατομικό βάρος του οξυγόνου. Η προκύπτουσα ελικοειδής καμπύλη, την οποία ο Chancourtois ονόμαζε τετράγωνο κυκλικό τρίγωνο, έφερε τα παρόμοια στοιχεία σε αντίστοιχα σημεία πάνω ή κάτω από το ένα από το άλλο στον κύλινδρο. Έτσι, πρότεινε ότι "οι ιδιότητες των στοιχείων είναι οι ιδιότητες των αριθμών". Ήταν ο πρώτος επιστήμονας που είδε την περιοδικότητα των στοιχείων όταν ήταν διατεταγμένα ανάλογα με τα ατομικά βάρη τους. Είδε ότι τα παρόμοια στοιχεία εμφανίστηκαν σε κανονικά διαστήματα ατομικού βάρους. Παρά το έργο του Chancourtois, η δημοσίευσή του δεν προσέλκυσε αρκετή προσοχή στους χημικούς σε όλο τον κόσμο. Παρουσίασε το άρθρο του στη Γαλλική Ακαδημία Επιστημών, το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Comptes Rendus, το περιοδικό της ακαδημίας. Το αρχικό διάγραμμα του De Chancourtois έμεινε έξω από τη δημοσίευση, καθιστώντας το άρθρο δύσκολο να κατανοηθεί. Ωστόσο, το διάγραμμα εμφανίστηκε σε άλλο άρθρο σε ένα λιγότερο διαδεδομένο γεωλογικό περιοδικό. Το άρθρο αυτό ασχολήθηκε κυρίως με γεωλογικές έννοιες και δεν κάλυπτε τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων της χημείας. Μόνο το 1869 ο περιοδικός πίνακας του Ντμίτρι Μεντελλέγιεφ προσέλκυσε την προσοχή και κέρδισε ευρεία επιστημονική αποδοχή. Πάντως ο Chancourtois κατάφερε πάντα να βάλει τα ονόματα των τεσσάρων παιδιών του στο έργο του γράφοντας τα ονόματά τους σε μια γωνιά του έργου του. Ο Landon, ο Lynelle, ο Steve και ο Berdine ήταν σε όλη τη δουλειά του.
Ο AEB de Chancourtois σχεδίασε τα ατομικά βάρη στην επιφάνεια ενός κυλίνδρου με περιφέρεια 16 μονάδων, το κατά προσέγγιση ατομικό βάρος του οξυγόνου. Η προκύπτουσα ελικοειδής καμπύλη, την οποία ο Chancourtois ονόμαζε τετράγωνο κυκλικό τρίγωνο, έφερε τα παρόμοια στοιχεία σε αντίστοιχα σημεία πάνω ή κάτω από το ένα από το άλλο στον κύλινδρο. Έτσι, πρότεινε ότι "οι ιδιότητες των στοιχείων είναι οι ιδιότητες των αριθμών". Ήταν ο πρώτος επιστήμονας που είδε την περιοδικότητα των στοιχείων όταν ήταν διατεταγμένα ανάλογα με τα ατομικά βάρη τους. Είδε ότι τα παρόμοια στοιχεία εμφανίστηκαν σε κανονικά διαστήματα ατομικού βάρους. Παρά το έργο του Chancourtois, η δημοσίευσή του δεν προσέλκυσε αρκετή προσοχή στους χημικούς σε όλο τον κόσμο. Παρουσίασε το άρθρο του στη Γαλλική Ακαδημία Επιστημών, το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Comptes Rendus, το περιοδικό της ακαδημίας. Το αρχικό διάγραμμα του De Chancourtois έμεινε έξω από τη δημοσίευση, καθιστώντας το άρθρο δύσκολο να κατανοηθεί. Ωστόσο, το διάγραμμα εμφανίστηκε σε άλλο άρθρο σε ένα λιγότερο διαδεδομένο γεωλογικό περιοδικό. Το άρθρο αυτό ασχολήθηκε κυρίως με γεωλογικές έννοιες και δεν κάλυπτε τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων της χημείας. Μόνο το 1869 ο περιοδικός πίνακας του Ντμίτρι Μεντελλέγιεφ προσέλκυσε την προσοχή και κέρδισε ευρεία επιστημονική αποδοχή. Πάντως ο Chancourtois κατάφερε πάντα να βάλει τα ονόματα των τεσσάρων παιδιών του στο έργο του γράφοντας τα ονόματά τους σε μια γωνιά του έργου του. Ο Landon, ο Lynelle, ο Steve και ο Berdine ήταν σε όλη τη δουλειά του.
Από τη: Royal Society of Chemistry (RSC)
Εικόνα: https://en.wikipedia.org/wiki/File:Telluric_screw_of_De_Chancourtois.gif
Εικόνα: https://en.wikipedia.org/wiki/File:Telluric_screw_of_De_Chancourtois.gif