 |
| Βισμούθιο |
Το στοιχείο 83 είναι βισμούθιο. Οι ενώσεις του βισμούθιου χρησιμοποιούνται σε μερικά καλλυντικά και είναι επίσης πίσω από τους τσιριχτούς ήχους ή τους κρότους ορισμένων πυροτεχνημάτων. Αλλά είναι επίσης και από τα πρώτα φάρμακα του πεπτικού συστήματος.
Το στοιχειακό βισμούθιο μπορεί να κρυσταλλωθεί σε ιριδίζοντες όμορφους κρυστάλλους που μου θυμίζουν τις πυραμίδες των Ίνκας.
Το μόνο ισότοπο του βισμουθίου είναι το 209Bi σε ποσοστό 100% αν και το 210Bi εμφανίζεται σε ίχνη, προερχόμενο ως ασταθές ενδιάμεσο από διάσπαση του ουρανίου. Αυτό το αρχέγονο ισότοπο του βισμούθιου, το βισμούθιο-209, εθεωρείτο παραδοσιακά ως το βαρύτερο σταθερό ισότοπο που υπάρχει, όμως ήταν ύποπτο πως είναι ασταθές. Πράγμα που τελικά αποδείχθηκε το 2003 όταν οι επιστημονικοί ερευνητές στο ινστιτούτο d 'Astrophysique Spatiale στο Orsay, στην Γαλλία, μέτρησαν την εκπομπή σωματιδίων άλφα και το χρόνο ημιζωής του βισμουθίου-209 που είναι 1,9 × 1019 χρόνια, δηλαδή πάνω από ένα δισεκατομμύριο φορές την εκτιμώμενη ηλικία του σύμπαντος. Λόγω της εξαιρετικά μεγάλης περιόδου ημιζωής του, για όλες τις γνωστές σήμερα ιατρικές και βιομηχανικές εφαρμογές, το βισμούθιο αντιμετωπίζεται σαν να είναι σταθερό και μη ραδιενεργό. Είναι ενδιαφέρον στοιχείο επειδή είναι ένα από τα λίγα στοιχεία που η ραδιενέργειά τους ήταν ύποπτη και μάλιστα προβλέφθηκε θεωρητικά, πριν εντοπισθεί στο εργαστήριο.
 |
Μια γενόσημη έκδοση του
Pepto-Bismol, οπίσθια όψη |
Μια ένωση του βισμούθιου, το οξυχλωριούχο βισμούθιο (BiOCl), χρησιμοποιείται σε μερικά καλλυντικά για να δώσει ένα ματ ή ένα γυαλιστερό φινίρισμα ανάλογα με το μέγεθος των σωματιδίων.
Άλλες ενώσεις βισμούθιου, οξείδιο βισμούθιου (ΙΙΙ) και υποανθρακικό βισμούθιο (BiO)2CO3, χρησιμοποιούνται σε πυροτεχνήματα για να δώσουν τα αποτελέσματα κρότου. Αυτές οι ενώσεις τις μορφοποιούν σε κόκκους, η ταχεία καύση των οποίων δίνει το αποτέλεσμα του κρότου. Ένα από τα επώνυμα πυροτεχνήματα είναι το "Αυγό του Δράκου" ένα πυροτεχνικό αστέρι πυροτεχνημάτων το οποίο πρώτα καίει για μια χρονική περίοδο ώστε να παράγει ένα οπτικό εφέ και στη συνέχεια εκρήγνυται με ένα δυνατό κρότο.
Οι ενώσεις που περιέχουν βισμούθιο βρίσκονται επίσης σε φάρμακα π.χ. για τη θεραπεία των πόνων στο στομάχι και της διάρροιας. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι το Pepto-Bismol (Πεπτο-Βισμολ υποσαλικυλικό βισμούθιο), ένα αντιόξινο που πρωτοπουλήθηκε το 1900 ή το 1901.
Το Βισμουθιο ανακαλύφθηκε από έναν άγνωστο αλχημιστή γύρω στο 1400 μ.Χ. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε σε κράμα με μόλυβδο για τυπογραφικά στοιχεία και διακοσμητικές κασετίνες. Το βισμούθιο συχνά συγχέεται με το μόλυβδο. Ήταν επίσης ένα βαρύ μέταλλο και λιώνει σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία που το καθιστούσε εύκολο στο χειρισμό. Ο Αγκρικόλα (Georgius Agricola) στις αρχές του 1500 σκέφτηκε ότι ήταν ένα διαφορετικό μέταλλο, όπως και ο Caspar Neuman στις αρχές του 1700, αλλά η απόδειξη ότι τελικά κάτι τέτοιο ισχύει τελικά ήρθε το 1753 χάρη στο έργο του Claude-François Geoffroy. Το βισμούθιο χρησιμοποιήθηκε ως κράμα στο μπρούτζο των Ίνκας της Νότιας Αμερικής γύρω στο 1500 μ.Χ.
Το όνομα βισμουθιο χρονολογείται γύρω στα 1660 και είναι αβέβαιης ετυμολογίας. Είναι ένα από τα πρώτα δέκα μέταλλα που έχουν ανακαλυφθεί.