Σαν σήμερα στη ΧΗΜΕΊΑ : 02 Απριλίου

Ο Αμερικανός χημικός Θήοντορ Ρίτσαρντς (Theodore Richards) πέθανε σαν σήμερα το 1928

Παράδειγμα: Χαλκός σε επίγειες πηγές. Υπάρχουν δύο ισότοπα:
χαλκός-63 (62,9 Da) και χαλκός-65 (64,9 Da), σε ποσοστά 69%
και 31% αντίστοιχα.
Το πρότυπο ατομικό βάρος (Ar, πρότυπο) για το χαλκό είναι
ο μέσος όρος και λαμβάνεται υπόψη το ποσοστό τους στη γη.

Καθόρισε ακριβείς μετρήσεις στοιχειωδών ατομικών βαρών, υποδηλώνοντας την ύπαρξη ισοτόπων. Του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1914 ως αναγνώριση του έργου του.

Ο Theodore William Richards (31 Ιανουαρίου 1868 - 2 Απριλίου 1928) ήταν ο πρώτος Αμερικανός επιστήμονας που έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Χημείας, κερδίζοντας το βραβείο "σε αναγνώριση των ακριβών προσδιορισμών του για τα ατομικά βάρη μεγάλου αριθμού χημικών στοιχείων. "

Σε ηλικία 14 ετών, πήρε το πτυχίο "Bachelor of Science" το 1885. Στη συνέχεια, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και έλαβε πτυχίο Bachelor of Arts το 1886 ως περαιτέρω προετοιμασία για μεταπτυχιακές σπουδές. Ο Richards συνέχισε στο Χάρβαρντ, λαμβάνοντας ως θέμα διατριβής τον προσδιορισμό του ατομικού βάρους του οξυγόνου σε σχέση με το υδρογόνο.

Περίπου το μισό της επιστημονικής έρευνας του Richards αφορούσε τα ατομικά βάρη, ξεκινώντας το 1886 με τις μεταπτυχιακές σπουδές του. Επιστρέφοντας στο Χάρβαρντ το 1889, αυτή ήταν η πρώτη του έρευνα, συνεχίζοντας μέχρι το θάνατό του. Σύμφωνα με τον Forbes, μέχρι το 1932 τα ατομικά βάρη των 55 στοιχείων είχαν μελετηθεί από τον Richards και τους μαθητές του. Μεταξύ των πιθανών πηγών σφαλμάτων του Richards που αποκαλύφθηκαν σε τέτοιους προσδιορισμούς ήταν η τάση ορισμένων αλάτων να συμπερικλείουν αέρια ή ξένες διαλυμένες ουσίες κατά την κατακρήμνιση. Ως παράδειγμα της σχολαστικότητας που χρησιμοποίησε ο Ρίτσαρντς στο έργο του, ο Emsley αναφέρει ότι πραγματοποίησε 15.000 επανακρυσταλλοποιήσεις βρωμιούχου θούλιου για να αποκτήσει το καθαρό στοιχείο θούλιο για μέτρηση του ατομικού βάρους.

Γράφημα των περιοδικών ιδιοτήτων από τον Richards

Ο Richards ήταν ο πρώτος που εμφάνισε, με χημική ανάλυση, ότι ένα στοιχείο θα μπορούσε να έχει διαφορετικά ατομικά βάρη. Ζητήθηκε να αναλύσει δείγματα φυσικού μολύβδου και μολύβδου που παράγονται από ραδιενεργή διάσπαση. Οι μετρήσεις του έδειξαν ότι τα δύο δείγματα είχαν διαφορετικά ατομικά βάρη, και έτσι υποστηρίζονταν η έννοια των ισοτόπων.

Αν και οι χημικοί προσδιορισμοί των ατομικών βαρών του Richards ήταν εξαιρετικά σημαντικοί για την εποχή τους, έχουν σε μεγάλο βαθμό αντικατασταθεί. Οι σύγχρονοι επιστήμονες χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά όργανα, όπως φασματογράφους μάζας, για να καθορίσουν τόσο τις μάζες όσο και το ποσοστό εμφάνισης του κάθε ισοτόπου ενός στοιχείου. Από αυτές τις πληροφορίες, μπορεί να υπολογιστεί μια μέση ατομική μάζα και να συγκριθεί με τις τιμές που μετρήθηκαν από τον Richards. Οι σύγχρονες μέθοδοι είναι γρηγορότερες και πιο ευαίσθητες από εκείνες στις οποίες έπρεπε να βασιστεί ο Richards, αλλά όχι απαραίτητα λιγότερο δαπανηρές.

Άλλο επιστημονικό έργο του Θεόδωρου Ρίτσαρντς περιελάμβανε έρευνες για τις συμπιεστότητες των ατόμων, τις θερμότητες διάλυσης και τις θερμότητες εξουδετέρωσης και την ηλεκτροχημεία των αμαλγαμάτων. Η έρευνά του για τα ηλεκτροχημικά δυναμικά σε χαμηλές θερμοκρασίες ήταν μεταξύ των εργασιών που οδήγησαν, στα χέρια κάποιων άλλων επιστημόνων, στο Θεώρημα θερμότητας του Nernst και στον τρίτο νόμο της θερμοδυναμικής, αν και προηγήθηκε όχι χωρίς ένταση συζήτηση μεταξύ Nernst και Richards. Ο Richards πιστώνεται επίσης με την εφεύρεση του αδιαβατικού θερμιδόμετρου καθώς και του νεφελομέτρου, που σχεδιάστηκε για την εργασία του στο ατομικό βάρος του στροντίου.

Από τη: Royal Society of Chemistry (RSC)
Εικόνα: By DePiep - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=56542831
By Theodore William Richards - Journal of the American Chemical Society, volume 37, issue 7, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3294076

Σαν σήμερα στη ΧΗΜΕΊΑ :  02 Απριλίου

Η προηγούμενη μέρα                      Όλη η Άνοιξη                     Η επόμενη μέρα