Το 1900 σαν σήμερα εκδόθηκε αμερικανικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την Ασπιρίνη στον Γερμανό χημικό Φέλιξ Χόφμαν (Felix Hoffman).
 |
| Μη επικαλυμμένα δισκία ασπιρίνης, αποτελούμενα από περίπου 90% ακετυλοσαλικυλικό οξύ, μαζί με μία μικρή ποσότητα αδρανών πληρωτικών και συνδετικών |
Η ασπιρίνη, επίσης γνωστή ως ακετυλοσαλικυλικό οξύ (ASA), είναι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του πόνου , του πυρετού ή της φλεγμονής. Oi ειδικές φλεγμονώδεις καταστάσεις στις οποίες χρησιμοποιείται ασπιρίνη περιλαμβάνουν τη νόσο Kawasaki, την περικαρδίτιδα και τον ρευματικό πυρετό. Η ασπιρίνη που χορηγείται λίγο μετά από καρδιακή προσβολή μειώνει τον κίνδυνο θανάτου. Η ασπιρίνη χρησιμοποιείται επίσης μακροπρόθεσμα για την πρόληψη καρδιακών προσβολών, ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων και θρόμβων αίματος σε άτομα υψηλού κινδύνου. Μπορεί επίσης να μειώσει τον κίνδυνο ορισμένων μορφών καρκίνου , ιδιαίτερα του καρκίνου του παχέος εντέρου. Για πόνο ή πυρετό, τα αποτελέσματα συνήθως αρχίζουν μέσα σε 30 λεπτά. Η ασπιρίνη είναι ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (NSAID) και λειτουργεί παρόμοια με άλλα NSAID, αλλά επίσης καταστέλλει την κανονική λειτουργία των αιμοπεταλίων.
Μια κοινή ανεπιθύμητη ενέργεια είναι διαταραχές στο στομάχι. Περισσότερες σημαντικές παρενέργειες περιλαμβάνουν έλκη στομάχου , αιμορραγία στο στομάχι , και επιδείνωση του άσθματος. Ο κίνδυνος αιμορραγίας είναι μεγαλύτερος σε όσους είναι μεγαλύτεροι, καταναλώνουν αλκοόλ, παίρνουν άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAID) ή βρίσκονται σε θεραπεία με άλλα αραιωτικά αίματος. Η ασπιρίνη δεν συνιστάται στο τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης. Δεν συνιστάται γενικά σε παιδιά με λοιμώξεις λόγω του κινδύνου του συνδρόμου Reye. Υψηλές δόσεις ενδέχεται να προκαλέσουν κουδούνισμα στα αυτιά.
Ένας πρόδρομος της ασπιρίνης με τη μορφή φύλλων από την ιτιά έχει χρησιμοποιηθεί για τις επιδράσεις στην υγεία για τουλάχιστον 2.400 χρόνια. Το 1853, ο χημικός Charles Frédéric Gerhardt επεξεργάστηκε το φάρμακο σαλικυλικό νάτριο με ακετυλοχλωρίδιο και παρασκεύασε το ακετυλοσαλικυλικό οξύ για πρώτη φορά. Για τα επόμενα πενήντα χρόνια, άλλοι χημικοί επιβεβαίωσαν τη χημική δομή και βρήκαν πιο αποτελεσματικές μεθόδους για να τη παρασκευή του. Το 1897, οι επιστήμονες στην εταιρεία Bayer άρχισαν να μελετούν το ακετυλοσαλικυλικό οξύ ως λιγότερο ερεθιστικό φάρμακο που θα αντικαταστήσει τα κοινά σαλικυλικά φάρμακα. Μέχρι το 1899, η Bayer το είχε ονομάσει "Ασπιρίνη" και το πούλαγε σε όλο τον κόσμο. Η δημοτικότητα της ασπιρίνης αυξήθηκε κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα και οδήγησε στον ανταγωνισμό μεταξύ πολλών εμπορικών σημάτων και παρασκευασμάτων. Η λέξη Aspirin ήταν εμπορικό σήμα της Bayer, ωστόσο τα δικαιώματά τους στο εμπορικό σήμα χάθηκαν ή πωλήθηκαν σε πολλές χώρες.
Η ασπιρίνη είναι ένα από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα φάρμακα σε παγκόσμιο επίπεδο, με περίπου 40.000 τόνους (50 έως 120 δισεκατομμύρια χάπια ) που καταναλώνονται κάθε χρόνο. Είναι στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), τα ασφαλέστερα και αποτελεσματικότερα φάρμακα που χρειάζονται σε ένα σύστημα υγείας. Από το 2014, το κόστος χονδρικής πώλησης στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι 0,002 έως 0,025 δολάρια ΗΠΑ ανά δόση. Από το 2015 το κόστος για ένα τυπικό μήνα φαρμακευτικής αγωγής στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μικρότερο από 25,00 δολάρια ΗΠΑ. Είναι διαθέσιμο ως γενική φαρμακευτική αγωγή.
Από τη: Royal Society of Chemistry (RSC)
Εικόνα: By Sauligno - Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=5854994
Εικόνα: By Sauligno - Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=5854994
Σαν σήμερα στη ΧΗΜΕΊΑ : 27 Φεβρουαρίου