Ο Αμερικανός χημικός James B. Sumner γεννήθηκε σαν σήμερα το 1887
 |
| Το ένζυμο γλυκοσιδάση μετατρέπει τη μαλτόζη σε δύο σάκχαρα γλυκόζης. Τα υπολείμματα δραστικής θέσης σε κόκκινο χρώμα, το υπόστρωμα μαλτόζης σε μαύρο χρώμα και ο συμπαράγοντας NAD σε κίτρινο χρώμα. |
Ήταν το 1917 στο Cornell όπου ο Sumner ξεκίνησε την έρευνά του για την απομόνωση των ενζύμων σε καθαρή μορφή. Ένα κατόρθωμα που δεν είχε επιτευχθεί ποτέ πριν. Το ένζυμο με το οποίο ασχολήθηκε ήταν η ουρεάση, την οποία απομόνωσε από τα φασόλια. Το έργο του Sumner ήταν ανεπιτυχές για πολλά χρόνια και πολλοί από τους συναδέλφους του είχαν αμφιβολίες, πιστεύοντας ότι αυτό που προσπαθούσε να επιτύχει ήταν αδύνατο, αλλά το 1926 απέδειξε ότι η ουρεάση θα μπορούσε να απομονωθεί και να κρυσταλλωθεί. Το πέτυχε αυτό με την ανάμιξη της καθαρής ουρεάσης με ακετόνη και στη συνέχεια την ψύξη του διαλύματος. Το ψυχρό διάλυμα παρήγαγε κρυσταλλωμένη ουρεάση. Ήταν επίσης σε θέση να δείξει με χημικές δοκιμές ότι η καθαρή του ουρεάση ήταν πρωτεΐνη. Αυτή ήταν η πρώτη πειραματική απόδειξη ότι ένα ένζυμο είναι μια πρωτεΐνη, μια αμφιλεγόμενη ερώτηση εκείνη την εποχή.
Η επιτυχημένη έρευνα του τον έκανε καθηγητή στο Cornell το 1929. Από το 1924 βρισκόταν καθημερινά στο εργαστήριο του στον δεύτερο όροφο του νέου κτιρίου των επιστημών στο Cornell όπου έκανε την έρευνα που του έδωσε το βραβείο Νόμπελ. Το 1937 κατάφερε να απομονώσει και να κρυσταλλώσει ένα δεύτερο ένζυμο την καταλάση. Μέχρι αυτή την μέρα, ο John Howard Northrop του Ινστιτούτου Rockefeller είχε αποκτήσει και άλλα κρυσταλλικά ένζυμα με παρόμοιες μεθόδους, ξεκινώντας με την πεψίνη το 1929. Είχε καταστεί σαφές ότι ο Sumner είχε επινοήσει μια γενική μέθοδο κρυστάλλωσης για τα ένζυμα και επίσης ότι όλα τα ένζυμα είναι πρωτεΐνες.
Από τη: Royal Society of Chemistry (RSC)
Εικόνα: By Thomas Shafee - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=38738689
Εικόνα: By Thomas Shafee - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=38738689